අපේ රටේ දරුවන් සිවු දෙනෙකුට ස්වීඩනයේ මවුපිය ස්නේහය ලැබීමේ වාසනාව උදා වී තිබේ.
–පුවත්පත් වාර්තාවක් –
පි: වියළී ගිය දෙතනේ නැත
කිරි බිදුවක් එරුණේ
වැහැරී ගිය උකුළේ නැත
සුව යහනක් සැදුණේ
කප පවතින තුරු නොනිමෙන
සුසුමෙනි සමුගැනුණේ
හිරු ගිලිහෙන මොහොතක නුඹ
මග අයිනක රැදුණේ...
ගැ: උපන් බිමට නුඹ වැඩිවා මිසක දුවේ
වැදූ මවට නුඹ වැඩියක් වී ද දුවේ
දුක උහුලා ඉන්නට මට හැකිය දුවේ
නැව් නැගිලා දුරු රටකට යන්න දුවේ
ගැ:පෙර කළ මහා පින් මහිමෙනි
මේ දෙස උපදින්නේ
ඉපදෙනු මිස රැඳෙනා පින
ඇයි නුඹ සතු නොවුණේ
දරුවන් ඇස කඳුළින් ළය
උණු වන මිනිසුන්නේ
සරණින් ලොව කොතැනක වුව
සැනහෙන් දියණියනේ...
පි: මතු යම් දිනක සිතිවිල්ලෙන් සිටින සඳ
දෑතක පහස සිහිනෙක මෙන් දැනේවි ද
සිතියම් පොතින් ලොව විමසා බලන සඳ
කඳුලක හැඩය මහ සයුරේ දකීවි ද
ගායනය: ගුණදාස කපුගේ
ගී පද: දයාසේන ගුණසිංහ (නොවඳිමි සිදුහත් - 1982 කාව්‍ය සංග්‍රහයේ ඇතුළත් කවියකි)
සංගීතය: ගුණදාස කපුගේ
